Ik werk bij een professionele Jeugdzorgorganisatie. Goede ontwikkelmogelijkheden, opleidingen, SKJ-registratie en vult u maar aan. Om te doen wat belangrijk is voor onze klanten worden we voorzien van alles wat we nodig hebben. Weet u wat ons meest gebruikte voorwerp is binnen onze organisatie? Wat het meest vervangen moet worden, wat het meest moet worden aangevuld?
De tissue box.
De tissue box staat op tafel bij de intakegesprekken met ouders. Daar delen ouders hun verhaal, hun zoektocht naar oplossingen. Oplossingen die ze graag willen, omdat opvoeden onder sommige omstandigheden ongelooflijk moeilijk is. Ouders geven het leven samen door, met verwachtingen, dromen en ideeën. Soms gevoed door mooie herinneringen, soms juist met de drijfveer beter en meer te geven dan dat ze zelf ontvangen hebben. Kortom, ouders met idealen.
Tijdens de intake vertellen ouders hoe ze hun idealen in rook op zagen gaan. Ze kunnen dat heel goed verwoorden, ze weten alle details en kunnen prima aangeven wat ze graag zouden willen. Daar hebben ze de tissues niet voor nodig.
Dan komt het moment dat wij ouders, na hun verhaal, vertellen dat zij niet de enige zijn. Dat er zoveel ouders zijn met deze verloren dromen. Dat ouders vaak moe en soms moedeloos bij ons aan tafel verschijnen. Dan vertellen wij dat het niet aan hen ligt, dat ze hierin niet alleen staan. En dat, dat is het moment dat de tranen komen.
Het is voor ouders troostend om te weten dat opvoeden voor veel meer mensen met grote vragen gepaard gaat. Dat het soms niet lukt alleen. Dat je niet faalt maar dat je een heel ingewikkelde klus te klaren hebt. Dat zorgt voor de ontlading. Dan zijn de tissues nodig.
Samen delen, samen weten. Bovenstaande titel is het thema van de week van het opvoeden. De toegevoegde letter is natuurlijk een toevoeging van mij persoonlijk. Kennis over opvoeden is van groot belang. Maar weten dat je er niet alleen voor staat als het moeilijk is, is het begin van herstel daar waar dat nodig is. Jeugdzorgen? Deel ze met elkaar! Dat maakt ouders sterk.
Geschreven door Maaike Alderliesten