Als vader of moeder ben je er enorm mee geholpen als je er in de opvoeding van je kinderen niet alleen voor staat. Het is fijn als je terecht kunt in je netwerk voor advies, of gewoon om even uit te puffen en stoom af te blazen. Samen kom je verder, zeker ook als opvoeden niet vanzelf gaat.
Als je beroepsopvoeder bent, krijgt dit thema een heel andere lading. Binnen de jeugdzorg is samenwerking niet alleen fijn, maar van essentieel belang voor de verbetering van de kwaliteit van zorg aan kwetsbare kinderen en gezinnen. ‘Samen delen, samen weten’ gaat over alles in het werk stellen om ervoor te zorgen dat kinderen optimaal kunnen opgroeien.
De jeugdprofessionals die ik spreek, doen hun werk niet om daar rijk van te worden. Ze hebben liefde voor hun vak en zetten zich vanuit die gedrevenheid samen met andere betrokkenen in voor een veilige en gezonde thuissituatie voor ieder kind. De meeste bestuurders die ik ontmoet, hebben het hart eveneens op de goede plaats en voelen de verantwoordelijkheid om binnen en buiten hun organisatie samen te werken volgens de bedoeling van de jeugdwet en de principes van goed bestuur.
Toch verloopt het vaak zo moeizaam en gaat er veel mis. De wil om samen te werken en de goede dingen te doen ontbreekt doorgaans niet, maar de praktijk blijkt weerbarstig: er zijn te veel partijen, te veel schijven, te veel regelgeving, te weinig middelen, te weinig mensen. Er is te weinig kennis over wat écht werkt en een gedeelde, gedragen visie ontbreekt.
Steeds beter worden, zodat kinderen en gezinnen steeds beter geholpen worden. Dat kan alleen als we samen leren en ontwikkelen en samen doen wat werkt. In deze week van de opvoeding verwijs ik graag naar de notitie ‘Op de groei!’ van de Beweging van 0: een beloftevol perspectief over hoe het anders moet en anders kan.
Samen delen maakt sterk, samen weten maakt wijs.
Geschreven door: Ingrid Hartog