Ik zit in de wachtkamer bij de tandarts. Voor me ligt een damesblad. Het thema is vakantie en daarmee is het blad voorzien van prachtige kiekjes. Close-ups van kinderen die zongebruind spelen op een schoon wit strand. Een vakantie picknick met full color afbeeldingen van sandwiches die in een ruime gekleurde koeltas meekunnen. Dit alles voorzien van bijpassende bekers. Wraps met voldoende groenvoer en biologisch verantwoorde shakes. De kinderen zitten op alle foto s in keurige witte bloesjes of donkerblauwe shorts. Letterlijk geen wolkje aan de lucht. Wie zou dit niet willen? Welke ouder zou zo niet op vakantie willen?
Mijn gedachten gaan terug naar de tijd dat ik met de groepskinderen van Distinto naar het strand ging. Ten eerste was het strand nooit zo mooi en opgeruimd. Na twee stappen zat ik alweer met pleisters en natte doekjes op de grond bij een klantje nadat deze in een verdwaald bierdopje was gestapt. Als wij voor deze kinderen de lunch pakten leken deze boterhammen in geen velden of wegen op die van de foto’s. Platgeduwde Zaanse Snijder met de hagelslag vooral in het zakje en niet meer op de boterham. Daarnaast waren deze broodjes na ettelijke seconden letterlijk zandwiches omdat onze klantjes de korsten wat minder kunnen waarderen. Variatie in smaak of een opeenhoping van vitamines waren voor onze klantjes allerminst een traktatie. Geen vermalen groenten maar ordinaire siroop uit goedkope ikea bekers was de brandstof van de dag. Zongebruind kwam niet ter sprake. We smeerden met factor 50 omdat de kwetsbare kinderen, op enkele uitzonderingen na, ook een zeer kwetsbare huid hadden. De shirtjes van onze pupillen lieten al gauw vlekken zien van dezelfde hagelslag of van zand dat van de handen af moet. Daar is dan een T shirt weer enorm handig voor in hun ogen. Nee, het beeld van onze groep kinderen zou slecht in een damesblad passen. Maar als ik het tafereel aanschouwde kon ik maar één ding denken: ik hield van dat plaatje. Elk kind zijn eigen aanpak. Elk kind uniek. Ik hoop dat de ouders van onze klantjes datzelfde kunnen denken. Dat ze het droomplaatje kunnen inruilen voor de werkelijkheid. Na een intense vakantiedag hun lieve, bijzondere kroost, met pasta op hun wangen en zonnebrand in de haren, liefdevol tegen zich kunnen aandrukken. Houden van alles wat je hebt.